Voedselallergie bij de hond

“Voedselallergie bij de hond” is geschreven door Wietske Scholten

Wietske is al meer dan 7 jaar dierenarts voor gezelschapsdieren. Met veel passie en liefde heeft ze het leven van duizenden huisdieren verbeterd. Nu wil ze haar kennis graag delen met alle baasjes van Nederland en België, zodat het leven van hun hond, kat of konijn nog leuker en beter word. Heb je vragen over de gezondheid of gedrag van je huisdier? Boek een consult met de dierenarts in via de website om betrouwbaar, betaalbaar en goed advies te krijgen voor jouw huisdier.

Inleiding

Allergieën bij de hond komen regelmatig voor. Dit betreft een voedselallergie of een omgevingsallergie. Zo’n allergie geeft veel jeuk aan de poten, de rug, tepels, liezen en de kop. Een onbehandelde voedselallergie leidt vaak tot heftige huidontstekingen. Het is dan ook belangrijk om tijdig in te grijpen. De behandeling bestaat uit het verminderen van de jeuk en daarnaast het behandelen van de onderliggende oorzaak. Lees hieronder meer over een voedselallergie bij de hond.

Inhoudsopgave ‘Voedselallergie bij de hond’

1. Wat is een voedselallergie?
2. Symptomen
3. Diagnose
4. Behandeling
5. Kosten
6. Conclusie

Wat is een voedselallergie?

Allergieën komen zowel bij mensen als dieren voor. Een allergie is een overgevoeligheid voor één of meerdere lichaamsvreemde stoffen. Lichaamsvreemde stoffen worden ook wel allergenen genoemd. Deze allergenen zijn aanwezig in de voeding of omgeving. Ze zorgen ervoor dat het afweersysteem van jouw hond na herhaaldelijk blootstelling van een allergeen hierop reageert.

Een hond zonder allergie reageert dus alsnog op bijvoorbeeld een wespensteek. Echter als de drempelwaarde voor het ontstaan van jeuk wordt overschreden, zie je symptomen van een allergie. Deze reacties hebben met name invloed op de huid en in sommige gevallen op het maag-darmkanaal. Het symptoom wat bij een allergie vooral op de voorgrond treedt is jeuk.

Bij een voedselallergie treedt een overdreven reactie op van het afweersysteem tegen bepaalde delen uit de voeding. Deze reactie treedt pas op als jouw hond hier herhaaldelijk aan wordt blootgesteld. Hierdoor is het mogelijk dat jouw hond al jaren dezelfde voeding krijgt, hier toch ineens allergisch voor wordt. De meeste reacties worden gezien op een eiwitbron van rundvlees. Daarna volgt kip, lam, zuivel, soja, tarwe, mais, ei, varken en vis. De combinatie van erfelijkheid en persoonlijke gevoeligheid bepalen of een allergie tot uiting komt.

Bij bepaalde rassen komen allergieën veelvuldig voor. Zo worden allergieën vaker gezien bij de Franse Bulldog, West-Highland White Terriër, Malteser, Duitse Herder, Beagle, Boxer, Golden Retriever en de Labrador Retriever.

Figuur 1: Loek had een ernstige oorontsteking opgelopen door een kippenallergie (links). Sammy laat duidelijk verkleuring van de vacht zien door een rundvleesallergie (rechts).

Symptomen

Je ziet verschillende symptomen bij een voedselallergie:

• Likken aan de pootjes, soms tot bloedens toe
• Jeuk
• Oorontsteking
• Roodbruine vachtverkleuring
• Rode bultjes of puistjes op de liezen en in de oksels
• Vacht ruikt onaangenaam (muffe, weeïge lucht)
• Schilferige of vettige vacht
• Maag-darmklachten, zoals diarree, braken, misselijkheid en winderigheid

Jeuk is vaak het opvallendste symptoom. De jeuk is vaak zo ernstig dat de huid van de liezen en pootjes helemaal rood worden. Dit ontstaat door het herhaaldelijk likken van de geirriteerde huid.

Daarnaast zie je vaak bij een allergie het ontstaan van oorontstekingen. De binnenkant van de gehoorgang bestaat namelijk uit huid. Een oorprobleem is dus ook een huidprobleem. De huid bevat van nature enkele bacteriën en gisten. Bij een onderliggende allergie is de huid geïrriteerd en erg gevoelig. Het warme klimaat van de gehoorgang is dan ook ideaal voor een overgroei van deze gisten en bacteriën. Een oorontsteking is dan vervolgens ook snel veroorzaakt. Het is ook mogelijk dat een allergie zich alleen uit in de vorm van herhaaldelijke een oorontstekingen. Hiervoor is dan geen jeuk elders op het lichaam zichtbaar.

Figuur 2: Fex had veel jeuk aan zijn kop door een allergie tegen het rundereiwit (links). De pootjes van Flip werden erg rood door een kippenallergie (rechts).

Diagnose stellen

De dierenarts stelt de diagnose op basis van de leeftijd, het ras en de symptomen bij de hond. De dierenarts kiest vaak voor een combinatie van aanvullende onderzoeken. Door de verschillende oorzaken is er helaas niet één test die direct het onderscheid maakt.

De dierenarts kiest uit één of meerdere van de onderstaande onderzoeken:

• • Voeding aanpassen. Dit dieet is speciaal ontwikkelt om een voedselallergie te bevestigen. Gedurende 8 weken krijgt een hond dit dieet. Daarnaast mag de hond tijdens deze periode geen andere voedingsstoffen opnemen. Daarna wordt de mate van de jeuk geëvalueerd.
  • Microscopisch onderzoek. De dierenarts verzamelt een stukje huid en bekijkt dit vervolgens onder de microscoop. De cellen uit de huid worden uitgestreken op een speciaal glaasje. Dit glaasje wordt gekleurd met een speciale kleurstof. Er wordt gelet op de aanwezigheid van schimmels, bacteriën en parasieten (bijvoorbeeld Demodex of Cheletiella).
  • Bloedonderzoek. Een bloedonderzoek geeft informatie over de werking van verschillende organen. Zo geeft een trage schildklier, Leishmania of de ziekte van Cushing ook huidafwijkingen bij de hond. Daarnaast is er een specifieke test voor allergieën beschikbaar. Deze test onderzoekt of jouw hond gevoelig is voor bepaalde stoffen uit de omgeving (Artuvetrin test).
  • Bacteriologisch onderzoek. De dierenarts voert dit onderzoek uit als er een verdenking bestaat op een bacteriële ontsteking. Hierbij wordt met een steriele wattenstaaf weefsel van de huid verzameld. Vervolgens worden de bacteriën in het laboratorium gekweekt. Hierbij onderzoekt de dierenarts het type bacterie. Op deze manier wordt de bacteriële ontsteking van de huid gericht aangepakt met een antibioticum.
  • Schimmelkweek. Hierbij verzamelt de dierenarts enkele haren voor een PCR-test. Indien er schimmels aanwezig zijn, wordt de test positief bevonden. Schimmels geven meestal rode, kale plekken zonder jeuk. Daarentegen is jeuk het opvallendste symptoom bij allergieën. Dit onderzoek is dus niet altijd nodig. NB: schimmels bij honden zijn ook besmettelijk voor de mens.

Figuur 3: Bepaalde onderzoeken zijn nodig om de oorzaak van de jeuk te achterhalen. Denk hierbij aan een bloedonderzoek, microscopisch onderzoek of een bacteriekweek.

• Bij de verdenking van een omgevingsallergie of onvoldoende effect van een dieet, voert de dierenarts de onderstaande testen uit:

• • Intradermale plaktest. Hierbij scheert de dierenarts de huid van de hond. Daarna worden verschillende soorten pleisters met allergenen op de huid geplakt. Na 20 minuten kijkt de dierenarts op welke pleisters de hond overgevoelig heeft gereageerd.
  • Biopten. Dit onderzoek vindt meestal onder narcose plaats. De dierenarts neemt met behulp van een speciaal appelboortje kleine stukjes van de huid af. Deze stukjes huid worden opgestuurd naar het laboratorium. Er wordt gekeken of er sprake is van een auto-immuun aandoening. Dit zijn aandoeningen, waarbij het lichaam afweerstoffen aanmaakt tegen de huid van de hond (bijvoorbeeld pemphigus of discoïde lupus).

Figuur 3: Overzicht van de voedselallergenen waar de meeste honden overgevoelig op reageren. De belangrijkste allergenen zijn rund, zuivel en kip.

Behandeling

De behandeling bestaat uit het wisselen van de voeding. Daarnaast is het soms nodig om tijdelijk jeukremmende medicijnen toe te dienen. Voorbeelden hiervan zijn prednison (prednoral®, moderin®), oclacitinib (apoquel®) of cyclosporinen (atopica®). Na 8 weken wordt het effect van het wisselen van de voeding beoordeeld. Indien er geen verbetering is opgetreden, adviseert de dierenarts om verder onderzoek naar een omgevingsallergie te doen.

Kosten

De kosten voor het stellen van de diagnose zijn per hond erg verschillend. Een consult en microscopisch onderzoek kost ongeveer 80-120 euro. Het geven van een speciaal dieet (gedurende 8 weken) kost gemiddeld 70-150 euro. 

De kosten voor jeukremmende medicijnen hangen af van het type medicijn en het lichaamsgewicht van je hond. Zo is Cytopoint® en Apoquel® relatief dure medicijnen en prednison is daarentegen een stuk goedkoper. De kosten varieren tussen de 50-250 euro per maand.